می زند بــاران به شيشــــه شـــيشه امـا سرد سنگيــن
بي تفاوت تلخ و خامــــوش شايد از يک غصه غمگين
شيـــشه در اوج ســپـيـــدي خستـــه از دلواپــسي هــــا
مــن نشسته گنگ و مبـــهم مي رســـم تا عمق رويـــا
آسـمـــان هــمچــو دل مـــن خيـس خيــس از بي وفايي
بـــــر لبـــم نـــام تـــــو دارم اي بـــــهار من کجايــــــي؟
تا به کي چون شيشه ماندن در نـــگاه قـــاب تصويــــر
مــــن همه ميـــل رسيـــــدن دل ولي بســته به زنــــجير
آمــــدم تــــــا چشمـهايـــــت در دلــم عشقـــي بــــکارد
تـو ولي گفتـــي که بـــر گرد شيشـــه احساســـي نـــدارد